| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 30,0043,001,หลาย เราแรกตรัสรู้ ย่อมอยู่ด้วยวิหารธรรมอันใด เราอยู่แล้วโดยส่วนแห่ง | |
| 30,0043,002,วิหารธรรมอันนั้น เรารู้ชัดอย่างนี้ว่า เวทนาย่อมมีเพราะความเห็นผิดเป็นปัจจัย | |
| 30,0043,003,บ้าง เพราะความเห็นผิดสงบเป็นปัจจัยบ้าง เพราะความเห็นชอบเป็นปัจจัย | |
| 30,0043,004,บ้าง เพราะความเห็นชอบสงบเป็นปัจจัยบ้าง ฯลฯ เพราะความตั้งใจผิดเป็น | |
| 30,0043,005,ปัจจัยบ้าง เพราะความตั้งใจผิดสงบเป็นปัจจัยบ้าง เพราะความตั้งใจชอบเป็น | |
| 30,0043,006,ปัจจัยบ้าง เพราะความตั้งใจชอบสงบเป็นปัจจัยบ้าง เพราะฉันทะเป็นปัจจัยบ้าง | |
| 30,0043,007,เพราะฉันทะสงบเป็นปัจจัยบ้าง เพราะวิตกเป็นปัจจัยบ้าง เพราะวิตกสงบเป็น | |
| 30,0043,008,ปัจจัยบ้าง เพราะสัญญาเป็นปัจจัยบ้าง เพราะสัญญาสงบเป็นปัจจัยบ้าง เพราะ | |
| 30,0043,009,ฉันทวิตกและสัญญายังไม่สงบเป็นปัจจัยบ้าง เพราะฉันทวิตกและสัญญาสงบ | |
| 30,0043,010,เป็นปัจจัยบ้าง เพราะมีความพยายามเพื่อถึงธรรมที่ยังไม่ถึง และเมื่อถึงฐานะ | |
| 30,0043,011,นั้นแล้วเป็นปัจจัยบ้าง. | |
| 30,0043,012,<I>จบทุติยวิหารสูตรที่ ๒</I> | |
| 30,0043,013,<h1> อรรถกถาวิหารสูตร</h1> | |
| 30,0043,014,พึงทราบวินิจฉัย<B>วิหารสูตรที่ ๒.</B> | |
| 30,0043,015,เหตุแห่งการหลีกเร้น พึงทราบโดยนัยอันท่านกล่าวแล้วนั่นแล. บท | |
| 30,0043,016,ว่า <B>มิจฺฉาทิฏฺิวูปสมปจฺจยา</B> ได้แก่ ความเห็นชอบ ชื่อว่า เข้าไปสงบซึ่ง | |
| 30,0043,017,ความเห็นผิด. เพราะฉะนั้น เวทนาใดท่านกล่าวแล้ว เพราะความเห็นชอบ | |
| 30,0043,018,เป็นปัจจัย. เวทนานั้นแล ท่านพึงทราบ เพราะสงบความเห็นผิดเป็นปัจจัย. | |
| 30,0043,019,ส่วนในสูตรนี้ ท่านกล่าวว่า ผู้สำคัญซึ่งเวทนาอันเป็นวิบาก ย่อมไม่ถือเอา | |
| 30,0043,020,ในที่ไกลเกินไป. ในบททุกบท พึงทราบเนื้อความโดยนัยนี้. ก็เวทนาท่าน | |