| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 27,0034,001,อารมณ์. บทว่า <B>ปหีนา</B> ความว่า พระตถาคตทรงละความซ่านไปและ | |
| 27,0034,002,ความพัวพันแห่งกิเลสในรูปที่เป็นนิมิตและเป็นที่อยู่อาศัย. ถามว่า | |
| 27,0034,003,ก็เพราะเหตุไร ในที่นี้ เบญจขันธ์ท่านจึงเรียกว่า <B>โอกะ</B> อารมณ์ ๖ | |
| 27,0034,004,ท่านจึงเรียกว่า นิเกตะ แก้ว่า เพราะฉันทราคะมีกำลังแรงและมี | |
| 27,0034,005,กำลังอ่อน. จริงอยู่ แม้เมื่อฉันทราคะมีกำลังเสมอกัน อารมณ์เหล่านั้น | |
| 27,0034,006,ก็มีความแตกต่างกัน ด้วยอรรถว่าเป็นที่อยู่อาศัย คือ เรือนเป็นที่อยู่ | |
| 27,0034,007,อาศัยประจำนั่นแล ท่านเรียกว่า <B>โอกะ.</B> สวนเป็นต้นเป็นที่อยู่อาศัยของ | |
| 27,0034,008,ผู้ที่นัดหมายกันทำงานว่า วันนี้พวกเราจักทำในที่โน้น ชื่อว่า <B> นิเกตะ</B> | |
| 27,0034,009,ในสองอย่างนั้น ในขันธ์ที่เป็นไปภายใน เหมือนฉันทราคะในเรือนที่ | |
| 27,0034,010,เต็มด้วยบุตรภรรยาทรัพย์และธัญญาหาร ย่อมมีกำลังแรง. ในอารมณ์ | |
| 27,0034,011,ภายนอก ๖ เหมือนฉันทราคะในที่สวนเป็นต้น มีกำลังอ่อนกว่านั้น | |
| 27,0034,012,ฉะนั้น พึงทราบว่า ตรัสเทศนาอย่างนี้เพราะฉันทราคะมีกำลังแรง | |
| 27,0034,013,และมีกำลังอ่อน. | |
| 27,0034,014,บทว่า <B>สุขิเตสุ สุขิโต</B> ความว่า เมื่อพวกอุปัฏฐากได้รับความสุข | |
| 27,0034,015,โดยได้ทรัพย์ธัญญาหารเป็นต้น ก็มีความสุขด้วยความสุขอาศัยเรือนว่า | |
| 27,0034,016,บัดนี้เราจักได้โภชนะที่น่าพอใจ เป็นเหมือนเสวยสมบัติที่พวกอุปัฏฐาก | |
| 27,0034,017,เหล่านั้นได้รับ เที่ยวไป. บทว่า <B>ทุกฺขิเตสุ ทุกฺขิโต</B> ความว่า เมื่อพวก | |
| 27,0034,018,อุปัฏฐากเหล่านั้นเกิดความทุกข์ด้วยเหตุอย่างใดอย่างหนึ่ง ตนเองมี | |
| 27,0034,019,ความทุกข์สองเท่า. บทว่า <B>กิจฺจกรณีเยสุ</B> ได้แก่ ในเรื่องที่ควรทำ คือกิจ. | |
| 27,0034,020,บทว่า <B>โยคํ อาปชฺชติ</B> ความว่า ช่วยขวนขวาย คือทำกิจเหล่านั้นด้วย | |
| 27,0034,021,ตนเอง. บทว่า <B>กาเมสุ</B> ได้แก่ ในวัตถุกามทั้งหลาย. บทว่า <B>เอวํ โข คหปติ | |
| 27,0034,022,กาเมหิ น ริตฺโต โหต</B>ิ ความว่า เป็นผู้ไม่ว่างจากกิเลสกามทั้งหลาย คือ | |
| 27,0034,023,เป็นผู้ไม่เปล่า เพราะยังมีกามภายใน อย่างนี้. ฝ่ายตรงข้าม พึงทราบว่า | |