| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 26,0026,001,คือมัจจุ. <B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>ทรงปฏิเสธสมุจเฉทมรณะเป็นต้นด้วยบท | |
| 26,0026,002,ว่า <B>มจฺจุมรณํ</B> นั้น. สภาวะที่ทำที่สุด ชื่อว่ากาละ. การกระทำซึ่งกาละ | |
| 26,0026,003,นั้น ชื่อว่า กาลกิริยา. <B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>ทรงแสดงมรณะ โดยโลก | |
| 26,0026,004,สมมติ ด้วยบทว่า <B>กาโล</B> นั้น ด้วยประการฉะนี้. | |
| 26,0026,005,บัดนี้เพื่อจะทรงแสดงโดยปรมัตถ์ <B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>จึงตรัสว่า | |
| 26,0026,006,<B>ขนฺธานํ เภโท</B> ดังนี้เป็นต้น. จริงอยู่ เมื่อว่าโดยปรมัตถ์ ขันธ์เท่านั้น | |
| 26,0026,007,แตก. ใคร ๆ ที่ชื่อว่าสัตว์ ย่อมไมตาย. แต่เมื่อขันธ์แตก สัตว์ย่อมตาย | |
| 26,0026,008,จึงมีโวหารว่า เมื่อขันธ์แตก สัตว์ก็ชื่อว่าตาย. ก็ในที่นี้ พึงทราบความ | |
| 26,0026,009,แตกแห่งขันธ์ด้วยอำนาจจตุโวการภพ (ภพที่มีขันธ์ ๔ เว้นรูปขันธ์) | |
| 26,0026,010,พึงทราบการทอดทิ้งร่างด้วยอำนาจเอกโวการภพ (ภพที่มีขันธ์ ๑ คือรูป- | |
| 26,0026,011,ขันธ์) และพึงทราบความแตกแห่งขันธ์ ด้วยอำนาจจตุโวการภพ. พึง | |
| 26,0026,012,ทราบการทอดทิ้งร่างด้วยอำนาจภพ ๒ ที่เหลือ. เพราะเหตุไร. เพราะ | |
| 26,0026,013,ร่าง กล่าวคือรูปกาย เกิดในภพทั้ง ๒. อีกอย่างหนึ่งก็เพราะขันธ์ใน | |
| 26,0026,014,จำพวกเทพชั้นจตุมหาราช ย่อมแตกเหมือนกัน ไม่ทอดทิ้งอะไร ๆ ไว้ | |
| 26,0026,015,ฉะนั้น พึงทราบความแตกแห่งขันธ์ด้วยอำนาจเทพเหล่านั้น. ในหมู่สัตว์ | |
| 26,0026,016,มีมนุษย์เป็นต้น มีการทอดทิ้งร่างไว้. ก็ในที่นี้พึงเห็นเนื้อความอย่างนี้ว่า | |
| 26,0026,017,ความตายเพราะทอดทิ้งร่างไว้ ท่านกล่าวไว้ว่า <B>กเฬวรสฺส นิกฺเขโป. </B> | |
| 26,0026,018,คำว่า <B>อิติ อยญฺจ ชรา อิทญฺจ มรณํ อิทํ วุจฺจติ ภิกฺขเว</B> นี้ ท่าน | |
| 26,0026,019,กล่าวรวมทั้งสองเข้าเป็นอันเดียวกันว่า <B>ชรามรณํ</B> ดังนี้. | |
| 26,0026,020,ใน<B>ชาตินิเทศ</B> มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้ :- | |