| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 24,0021,001,<B>ตนฺตํ อตฺถมเวกฺขิตฺวา ภุมฺเมน กรเณน จ | |
| 24,0021,002,อญฺตฺร สมโย วุตฺโต อุปโยเคน โส อิธ</B> | |
| 24,0021,003,<B>ท่านพิจารณาเนื้อความนั้น ๆ แล้ว | |
| 24,0021,004,จึงกล่าวสมยศัพท์ในที่อื่น ๆ คือ ในพระ- | |
| 24,0021,005,อภิธรรมด้วยภุมมวจนะ(สัตตมีวิภัตติ) ใน | |
| 24,0021,006,พระวินัยด้วยกรณวจนะ (ตติยาวิภัตติ) แต่ | |
| 24,0021,007,ในพระสุตตันตะนี้ ท่านกล่าวสมยสัพท์ | |
| 24,0021,008,ด้วยอุปโยควจนะ (ทุติยาวิภัตติ) ดังนี้</B> | |
| 24,0021,009,ส่วนพระโบราณาจารย์ทั้งหลาย พรรณนาไว้ว่า สมยศัพท์นี้ต่างกัน | |
| 24,0021,010,แต่เพียงโวหารว่า <B>ตสฺมึ สมเย</B> หรือว่า <B>เตน สมเยน</B> หรือว่า <B>ตํ สมยํ</B> | |
| 24,0021,011,เท่านั้น ในปิฎกทั้งสามนั้น สมย ศัพท์ มีอรรถเป็นภุมมวจนะอย่างเดียว | |
| 24,0021,012,เท่านั้น เพราะเหตุนี้นั้น แม้จะกล่าวว่า <B>เอํ สมยํ</B> ก็พึงทราบว่า มีอรรถ | |
| 24,0021,013,เท่ากับ <B>เอกสฺมึ สมเย</B> ดังนี้. | |
| 24,0021,014,<H1>ว่าด้วยบท ภควา</H1> | |
| 24,0021,015,บทว่า <B>ภควา</B> ได้แก่ ครู. เพราะ บัณฑิตในโลกเรียกครูว่า ภควา | |
| 24,0021,016,จริงอยู่ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเป็นครูของสรรพสัตว์ทั้งหลาย เพราะความ | |
| 24,0021,017,ที่พระองค์เป็นผู้วิเศษสุดโดยคุณทั้งปวง เพราะฉะนั้น บัณฑิตพึงทราบคำว่า | |
| 24,0021,018,ภควา ดังนี้. แม้พระโบราณาจารย์ทั้งหลายก็กล่าวว่า | |
| 24,0021,019,<B>ภควาติ วจนํ เสฏฺ ภควาติ วจนมุตฺตมํ | |
| 24,0021,020,คุรุคารวยุตฺโต โส ภควา เตน วุจฺจติ | |
| 24,0021,021,คำว่า ภควา เป็นคำประเสริฐสุด | |
| 24,0021,022,คำว่า ภควา เป็นคำสูงสุด พระผู้มีพระ-</B> | |