|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
30,0027,001,ติสสเมตเตยยมาณวกปัญหานิทเทส
|
|
30,0027,002,ว่าด้วยปัญหาของท่านติสสเมตเตยยะ
|
|
30,0027,003,[๑๐๐] (ท่านติสสเมตเตยยะทูลถามว่า)
|
|
30,0027,004,ใครสันโดษแล้วในโลกนี้? ความหวั่นไหวของใครย่อมไม่มี?
|
|
30,0027,005,ใครรู้ส่วนสุดทั้งสองแล้ว ย่อมไม่ติดในท่ามกลางด้วยปัญญา?
|
|
30,0027,006,พระองค์ตรัสเรียกใครว่า เป็นมหาบุรุษ? ใครล่วงแล้วซึ่งตัณหา
|
|
30,0027,007,อันเป็นเครื่องเย็บไว้ในโลกนี้?
|
|
30,0027,008,[๑๐๑] คำว่า ใครสันโดษแล้วในโลกนี้ ความว่า ใครพอใจ คือ ชอบใจ มีความ
|
|
30,0027,009,"ดำริบริบูรณ์ เพราะฉะนั้น จึงชื่อว่า ใครสันโดษแล้วในโลกนี้? บทว่า อิติ ในอุเทศว่า ""อิจฺจา"
|
|
30,0027,010,"ยสฺมา ติสฺสเมตฺเตยโย"" ดังนี้ เป็นบทสนธิ คือ เป็นบทเกี่ยวเนื่อง เป็นบทยังเนื้อความให้"
|
|
30,0027,011,บริบูรณ์ เป็นความประชุมแห่งอักขระ เป็นความสละสลวยแห่งพยัญชนะ บทว่า อิติ นี้ เป็น
|
|
30,0027,012,ไปตามลำดับบท. คำว่า อายสฺมา เป็นเครื่องกล่าวด้วยความรัก เป็นเครื่องกล่าวโดยเคารพ
|
|
30,0027,013,คำว่า อายสฺมา นี้ เป็นเครื่องกล่าวถึงเป็นไปกับด้วยความเคารพและความยำเกรง. คำว่า
|
|
30,0027,014,ติสสเมตฺเตยฺโย เป็นชื่อ เป็นเครื่องนับ เป็นเครื่องหมายรู้ เป็นบัญญัติ เป็นเครื่องเรียกร้อง
|
|
30,0027,015,เป็นนาม เป็นการตั้งชื่อ เป็นเครื่องทรงชื่อ เป็นภาษาที่เรียกร้องกัน เป็นเครื่องแสดงให้ปรากฎ
|
|
30,0027,016,"เป็นเครื่องกล่าวเฉพาะ เพราะฉะนั้น จึงชื่อว่า ""อิจฺจายสฺมา ติสฺสเมตฺเตยฺโย""."
|
|
30,0027,017,[๑๐๒] คำว่า ความหวั่นไหวของใครย่อมไม่มี ความว่า ความหวั่นไหวเพราะตัณหา
|
|
30,0027,018,ความหวั่นไหวเพราะทิฏฐิ ความหวั่นไหวเพราะมานะ ความหวั่นไหวเพราะกิเลส ความหวั่นไหว
|
|
30,0027,019,เพราะกรรม ความหวั่นไหวเหล่านี้ของใครย่อมไม่มี คือ ไม่ปรากฎ ไม่ประจักษ์ คือ ความ
|
|
30,0027,020,หวั่นไหว อันใครละได้แล้ว ตัดขาดแล้ว สงบแล้ว ระงับแล้ว มีความไม่ควรเกิดขึ้น เผา
|
|
30,0027,021,เสียแล้วด้วยไฟ คือญาณ เพราะฉะนั้น จึงชื่อว่า ความหวั่นไหวของใครย่อมไม่มี?
|
|
30,0027,022,[๑๐๓] คำว่า ใครรู้ส่วนสุดทั้งสองแล้ว ความว่า ใครรู้จัก คือ ทราบ เทียบเคียง
|
|
30,0027,023,พิจารณา เจริญ ทำให้แจ่มแจ้ง ซึ่งส่วนสุดทั้งสอง เพราะฉะนั้น จึงชื่อว่า ใครรู้จักส่วนสุด
|
|
30,0027,024,ทั้งสองแล้ว?
|
|
|