Book,Page,LineNumber,Text
41,0006,001,กล่าวคือโพธิปักขิยธรรม ๓๗ ประการ๑ ที่ชื่อว่าอันเราแสดงดีแล้ว เพราะ
41,0006,002,ความเป็นธรรมอันเรากล่าวแล้วตามความเป็นจริง เหมือนนายมาลาการผู้
41,0006,003,ฉลาดเลือกดอกไม้อยู่ฉะนั้น.
41,0006,004,บทว่า เสโข เป็นต้น ความว่า พระอริยบุคคล ๗ จำพวก
41,0006,005,ตั้งแต่ท่านผู้ตั้งอยู่ในโสดาปัตติมรรค จนถึงท่านผู้ตั้งอยู่ในอรหัตมรรค
41,0006,006,ชื่อว่าพระเสขะ เพราะยังศึกษาสิกขา ๓ เหล่านี้ คือ อธิสีลสิกขา อธิจิตต-
41,0006,007,สิกขา อธิปัญญาสิกขา คร่าออกอยู่ซึ่งฉันทราคะ๒จากอัตภาพนั้น ด้วย
41,0006,008,อรหัตมรรค ชื่อว่าจักรู้ชัด คือจักทราบชัด ได้แก่แทงตลอด ทำให้แจ้ง
41,0006,009,ซึ่งแผ่นดินนี้ กล่าวคืออัตภาพ.
41,0006,010,บทว่า ยมโลกญฺจ เป็นต้น ความว่า พระเสขะนั้นนั่นแหละ
41,0006,011,จักรู้ชัด คือจักทราบชัด ได้แก่แทงตลอด ทำให้แจ้ง ซึ่งยมโลก มี
41,0006,012,ประการอันกล่าวแล้วอย่างนั้น และมนุสสโลกนี้ กับทั้งเทวโลกทั้งหลาย
41,0006,013,ชื่อว่าพร้อมทั้งเทวโลก. พระผู้ยังต้องศึกษา ๗ จำพวกนั้นแหละ ชื่อว่า
41,0006,014,เสขะ. อธิบายว่า นายมาลาการผู้ฉลาด เข้าไปสู่สวนดอกไม้แล้ว เว้น
41,0006,015,ดอกไม้ที่อ่อนและตูม ที่สัตว์เจาะ ที่เหี่ยว และที่เกิดเป็นปมเสียแล้ว
41,0006,016,เลือกเอาเฉพาะแต่ดอกไม้ที่งาม ที่เกิดดีแล้ว ชื่อฉันใด พระเสขะ จักเลือก
41,0006,017,คือคัด ได้แก่พิจารณาเห็น แทงตลอด ทำให้แจ้ง แม้ซึ่งบทแห่งโพธิ-
41,0006,018,ปักขิยธรรมนี้ ที่เรากล่าวดีแล้ว คือแสดงดีแล้ว ฉันนั้นนั่นแล.