Book,Page,LineNumber,Text
36,0021,001,อริยสาวกในธรรมวินัยนี้   สงัดจากกาม  สงัดจากอกุศลธรรม  บรรลุปฐมฌาน  
36,0021,002,มีวิตกวิจาร   มีปีติและสุขเกิดแต่วิเวกอยู่   เพราะวิตกวิจารสงบไป   บรรลุทุติย-
36,0021,003,ฌาน  อันเป็นความผ่องใสแห่งจิตในภายใน  เป็นธรรมเอกผุดขึ้น   ไม่มีวิตก-
36,0021,004,วิจาร  มีปีติและสุขเกิดแต่สมาธิอยู่    เพราะปีติสิ้นไป    เป็นผู้มีอุเบกขา   มีสติ
36,0021,005,มีสัมปชัญญะ       เสวยสุขด้วยนามกาย      บรรลุตติยฌานที่พระอริยะทั้งหลาย
36,0021,006,สรรเสริญว่า  ผู้ได้ฌานนี้เป็นผู้มีอุเบกขา  มีสติ  อยู่เป็นสุข   บรรลุจตุตถฌาน
36,0021,007,อันไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข  เพราะละสุขและทุกข์ และดับโสมนัสโทมนัสก่อน ๆ ได้
36,0021,008,มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่   นี้เรียกว่า   กำลัง  คือ  สมาธิ.  ก็กำลัง
36,0021,009,คือ      ปัญญาเป็นไฉน  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  อริยสาวกในธรรมวินัยนี้  เป็นผู้มี
36,0021,010,ปัญญาประกอบด้วยปัญญาที่หยั่งถึงความเกิดและความดับ  เป็นอริยะ   ชำแรก
36,0021,011,กิเลสเป็นเครื่องให้ถึงความสิ้นไปแห่งทุกข์โดยชอบ    นี้เรียกว่า    กำลัง   คือ
36,0021,012,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   กำลัง  ๕  ประการนี้แล.
36,0021,013,<I>จบวิตถตสูตรที่  ๔</I>
36,0021,014,<H1>อรรถกถาวิตถตสูตร</H1>
36,0021,015,พึงทราบวินิจฉัยในวิตถสูตรที่  ๔ ดังต่อไปนี้ :-
36,0021,016,บทว่า  <B>สติเนปกฺเกน</B>  นี้  ปัญญาท่านเรียกว่า  <B>เนปักกะ</B> (ปัญญา
36,0021,017,รักษาตน).  ท่านถือเอาปัญญานั้นโดยความเป็นอุปการะแก่สติ.
36,0021,018,<I>จบอรรถกถาวิตถสูตรที่  ๔</I>