Book,Page,LineNumber,Text
14,0001,001,<H1>พระสุตตันตปิฎก</H1>  
14,0001,002,<H1>ทีฆนิกาย   มหาวรรค</H1>
14,0001,003,<H1>เล่มที่  ๒   ภาคที่  ๒</H1>
14,0001,004,<H3>ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น</H3>
14,0001,005,<H1>๖.  มหาโควินทสูตร</H1> 
14,0001,006,<H1>เรื่องปัญจสิขะ    คนธรรพบุตร</H1> 
14,0001,007,[๒๐๙]   ข้าพเจ้าฟังมาแล้ว อย่างนี้ :-
14,0001,008,สมัยหนึ่ง    พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับที่เขาคิชฌกูฏใกล้กรุงราชคฤห์.
14,0001,009,ครั้งนั้นแล    ปัญจสิขคนธรรพ์บุตร    เมื่อราตรีก้าวล่วงแล้ว    มีรัศมีงดงามยิ่ง
14,0001,010,ส่องเขาคิชฌกูฏให้สว่างไสว      แล้วเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ
14,0001,011,ถวายอภิวาท   พระผู้มีพระภาคเจ้าแล้วได้ยืนอยู่   ที่ส่วนข้างหนึ่ง.  ปัญจสิขคน
14,0001,012,ธรรพบุตรยืนแล้วแลที่ส่วนข้างหนึ่ง    ไค้กราบทูลคำนี้กะพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า
14,0001,013,พระพุทธเจ้าข้า    คำใดที่ข้าพระพุทธเจ้าได้ฟังมาแล้วต่อหน้า    ได้รับ
14,0001,014,มาแล้วต่อหน้าพวกเทวดาชั้นดาวดึงส์      ข้าพระพุทธเจ้าขอกราบทูลคำนั้นแด่
14,0001,015,พระผู้มีพระภาคเจ้า.    ปัญจสิขะเธอจงบอกแก่เราเถิด    พระพุทธเจ้าข้า    วัน
14,0001,016,ก่อน    หลายวันมาแล้วในวันอุโบสถที่  ๑๕ นั้น  ในราตรีวันเพ็ญแห่งปวารณา
14,0001,017,เทพชั้นดาวดึงส์ทั้งสิ้นเป็นผู้นั่งประชุมพร้อมกัน ที่สุธรรมาสภาและทิพยบริษัท
14,0001,018,ใหญ่เป็นผู้นั่งล้อมรอบ  และมหาราชทั้ง ๔ องค์   ต่างเป็นผู้นั่งประจำทิศทั้ง ๔