Book,Page,LineNumber,Text
37,0045,001,<H1>วัชชีวรรคที่  ๓</H1>
37,0045,002,<H1>อรรถกถาสารันททสูตรที่  ๑</H1>
37,0045,003,<B>วรรคที่ ๓  สารันททสูตรที่  ๑</B>  มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
37,0045,004,บทว่า    <B>สารนฺทเท     เจติเย</B>     ได้แก่ในวิหารมีชื่ออย่างนั้น.
37,0045,005,ได้ยินว่า       เมื่อพระตถาคตยังไม่เสด็จอุบัติ    สถานที่อยู่ของยักษ์
37,0045,006,ชื่อสารันททะ   ได้กลายเป็นเจดีย์.  ครั้งนั้น   ชนทั้งหลายได้พากัน
37,0045,007,สร้างวิหารถวายพระผู้มีพระภาคเจ้า  ที่เจดีย์นั่นแล.  บทว่า  <B>ยาวกีวญฺจ</B>
37,0045,008,แปลว่า ตลอดกาลเพียงไร. บทว่า <B>อภิณฺหสนฺนิปาตา</B>  ความว่า ประชุม
37,0045,009,กันวันละ ๓  ครั้งก็ดี  ประชุมกันเป็นระยะ ๆ  ก็ดี  ชื่อว่า  ประชุมกัน
37,0045,010,เนือง ๆ. บทว่า บทว่า <B>สนฺนิปาตพหุลา</B> ความว่า ชื่อว่า มากด้วยการประชุม
37,0045,011,เพราะยุติกันไม่ได้ว่าทั้งวันวาน   ทั้งในวันก่อน ๆ   เราก็ประชุมแล้ว
37,0045,012,เพื่อประโยชน์อะไรจึงประชุมกันวันนี้อีก.   คำว่า   <B>วุฑฺฒิเยว   ลิจฺฉวี   
37,0045,013,วชฺชีนํ  ปาฏิกงฺขา   โน  ปริหานิ</B>  ความจริงเจ้าลิจฉวี   เมื่อไม่ประชุม
37,0045,014,กันเนื่อง ๆ     ย่อมไม่ได้สดับข่าวสาสน์อันมาในทิศทั้งหลายเลย.
37,0045,015,แต่นั้นย่อมไม่ทราบว่า    เขตแดนหมู่บ้านโน้น   หรือเขตแดนนิคมโน้น
37,0045,016,วุ่นวายกัน   พวกโจรส่องสุมกันอยู่ในที่โน้น   ฝ่ายพวกโจร   ครั้นรู้ว่า
37,0045,017,เจ้าทั้งหลายพากันประมาทแล้ว  ก็โจรตีหมู่บ้านเป็นต้น   ทำชนบท
37,0045,018,ให้เสียหาย.   ความเสื่อมเสียย่อมมีแก่เจ้าทั้งหลายด้วยอาการอย่างนี้.
37,0045,019,แต่เมื่อประชุมกันเนือง ๆ ย่อมได้ฟังเรื่องนั้น ๆ  จากนั้น   ก็ได้ส่ง
37,0045,020,กองกำลังไปกระทำการปราบศัตรู.  แม้พวกโจรก็คิดว่า  เจ้าทั้งหลาย
37,0045,021,ไม่ประมาทแล้ว   พวกเราไม่อาจเที่ยวไปโดยคุมกันเป็นพวก  ๆ  ดังนี้