Book,Page,LineNumber,Text
36,0030,001,<H1>ปัญจังคิกวรรควรรณนาที่  ๓</H1>
36,0030,002,<H1>อรรถกถาปฐมคารวสูตร</H1>	  	
36,0030,003,พึงทราบวินิจฉัยในปฐมคารวสูตรที่    ๑   แห่งวรรคที่  ๓  ดังต่อ
36,0030,004,ไปนี้ :-
36,0030,005,บทว่า  <B>อสภาควุตฺตโก</B>   ได้แก่    ประกอบด้วยการดำเนินชีวิตที่ไม่
36,0030,006,เท่ากันไม่เสมอกัน. บทว่า<B>อภิสมาจารกํ  ธมฺมํ</B>  ได้แก่  ศีลที่บัญญัติเป็นข้อวัตร
36,0030,007,อันเป็นอภิสมาจารอย่างสูง. บทว่า <B>เสกฺขํ  ธมฺมํ</B> ได้แก่   ศีลอันเป็นข้อบัญญัติ
36,0030,008,ของพระเสกขะ.  บทว่า  <B>สีลานิ</B>  ได้แก่  มหาศีล  ๔.    บทว่า  <B>สมฺมาทิฏ€ึ</B>
36,0030,009,ได้แก่  สัมมาทิฏฐิชั้นวิปัสสนา.     บทว่า   <B>สมฺมาสมาธึ</B>     ได้แก่  มรรคสมาธิ 
36,0030,010,เละผลสมาธิ.  ในสูตรนี้ตรัสศีลเป็นต้นเจือกัน.
36,0030,011,<I>จบอรรถกถาปฐมคารวสูตรที่  ๑</I>
36,0030,012,<H1>๒.  ทุติยคารวสูตร</H1>
36,0030,013,<H1>ว่าด้วยฐานะและไม่ใช่ฐานะ</H1>
36,0030,014,[๒๒]  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   ข้อที่ภิกษุผู้ไม่มีที่เคารพ  ไม่มีที่ยำเกรง
36,0030,015,ไม่มีความประพฤติเสมอในเพื่อนพรหมจรรย์   จักบำเพ็ญธรรม คือ อภิสมา-
36,0030,016,จาริกวัตร   ให้บริบูรณ์ได้นั้น   ไม่ใช่ฐานะที่จะมีได้  ข้อที่ภิกษุไม่บำเพ็ญธรรม
36,0030,017,คือ อภิสมาจาริกวัตรให้บริบูรณ์แล้ว   จักบำเพ็ญธรรมของพระเสขะให้บริบูรณ์