Book,Page,LineNumber,Text
32,0039,001,<B>นอบน้อมของข้าพเจ้า จงมีแด่วิมุตติ   (ธรรมเครื่อง 
32,0039,002,หลุดพ้น). </B>
32,0039,003,นกยูงนั้น  ได้กระทำปริตร  อันนี้แล้ว   จึงเที่ยวแสวงอาหาร.
32,0039,004,นกยูงทองนั้น    เที่ยวหากินตลอดวัน    ในเวลาเย็นจึงเข้าไปที่อยู่
32,0039,005,จึงแลดูดวงพระอาทิตย์ ซึ่งอัสดงคต   ได้กล่าวชมเชยอย่างนี้ว่า
32,0039,006,<B>พระอาทิตย์เขนดวงตาโลก  เป็นราชาเอก  มีสี
32,0039,007,เหลืองดังทอง   ทำพื้นแผ่นดินให้สว่างไสว   ย่อม
32,0039,008,อัสดงคตไป    ด้วยเหตุนั้น    ข้าพเจ้าขอนอบน้อม 
32,0039,009,พระอาทิตย์นั้น    ซึ่งมีสีเหลืองดังสีทอง    ทำพื้น
32,0039,010,แผ่นดินให้สว่างไสว     ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นผู้อัน
32,0039,011,ท่านคุ้มครองแล้ว   ในวันนี้   พึงอยู่เป็นสุขตลอด
32,0039,012,คืน   พราหมณ์เหล่าใด   ผู้จบแวทในธรรมทั้งปวง
32,0039,013,ข้าพเจ้าขอนอบน้อม    พราหมณ์เหล่านั้น     และ
32,0039,014,พราหมณ์เหล่านั้น     โปรดรักษาข้าพเจ้าด้วย
32,0039,015,ความนอบน้อมของข้าพเจ้าจงมีแด่พระพุทธเจ้า
32,0039,016,ทั้งหลาย ความนอบน้อมของข้าพเจ้าจงมีแด่พระ-
32,0039,017,โพธิญาณ    ความนอบน้อมของข้าพเจ้า    จงมีแด่
32,0039,018,ท่านผู้หลุดพ้นแล้วทั้งหลาย   ความนอบน้อมของ
32,0039,019,ข้าพเจ้า  จงมีแด่วิมุตติ  (ธรรนเครื่องหลุดพ้น)</B>
32,0039,020,นกยูงนั้นได้กระทำปริตรนี้แล้วจึงสำเร็จการอยู่แล.
32,0039,021,นกยูงนั้น ยับยั้งอยู่ตลอด  ๗๐๐  ปี  โดยทำนองนี้นั้นแล  อยู่มาวันหนึ่ง