Book,Page,LineNumber,Text
18,0010,001,<H1>อรรถกถามัชฌิมนิกาย  ชื่อ  ปปัญจสูทนี</H1>
18,0010,002,<H2>พรรณนามูลปัณณาสก์</H2>  
18,0010,003,<H3>ภาคที่  ๒</H3> 
18,0010,004,<H2>พรรณนาสีหนาทวรรค</H2>
18,0010,005,<h1>อรรกถาจุลลสีหนาทสูตร<SUP>๑</SUP></h1> 
18,0010,006,จุลลสีหนาทสูตร  มีคำเริ่มต้นว่า  ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้ :-
18,0010,007,ก็เพราะจุลลสีหนาทสูตรนั้น   มีการสรุปถึงความอุบัติของเรื่อง  เพราะ
18,0010,008,ฉะนั้น   ข้าพเจ้าแสดงการสรุปนั้นแล้ว  จักทำการพรรณนาบทโดยไม่ตามลำดับ
18,0010,009,แห่งจุลลสีหนาทสูตรนั้น.     ก็เรื่องนี้ได้ยกขึ้นกล่าวในความอุบัติของเรื่องอะไร.
18,0010,010,ในเรื่องที่เดียรถีย์คร่ำครวญ   เพราะลาภสักการะเป็นปัจจัย.     ได้ยินว่า   ลาภ-
18,0010,011,สักการะใหญ่ได้บังเกิดขึ้นแล้วแก่พระผู้มีพระภาคเจ้า  โดยนัยที่กล่าวแล้วในธัม-
18,0010,012,มทายาทสูตร.
18,0010,013,ก็โลกสันนิวาสนี้มีประมาณ ๔  ดำรงอยู่แล้วโดย ๔ อย่าง   ด้วยอำนาจ
18,0010,014,แห่งบุคคลเหล่านี้คือ  บุคคลผู้มีประมาณในรูป เลื่อมใสในรูป   มีประมาณใน
18,0010,015,เสียง  เลื่อมใสในเสียง   มีประมาณในความเศร้าหมอง   เลื่อมใสในความเศร้า-
18,0010,016,หมอง  มีประมาณในธรรม  เสื่อมใสในธรรม.     ข้อการทำให้ต่างกันของบุคคล
18,0010,017,เหล่านั้นดังนี้.  ก็บุคคลผู้มีประมาณในรูป  เลื่อมใสในรูปเป็นไฉน  บุคคลบาง
18,0010,018,คนในโลกนี้เห็นความเจริญขึ้น  หรือเห็นความเจริญเต็มที่    เห็นความบริบูรณ์
18,0010,019,หรือเห็นทรวดทรง     ถือประมาณในรูปนั้นแล้ว      ยังความเลื่อมใสให้เกิดขึ้น