Book,Page,LineNumber,Text
17,0049,001,แต่ในที่นี้  (ปริยายศัพท์นั้น)  ย่อมลงสู่ในอรรถว่า  การณะบ้าง   
17,0049,002,เทศนาบ้าง.  เพราะฉะนั้น  ปริยายศัพท์ ในคำนี้ว่า  <B>สพฺพธมฺมมูลปริยายํ</B>
17,0049,003,ดังนี้  พึงทราบอย่างนี้ว่า  การณะ  ที่รู้กันว่า  เหตุที่ไม่ทั่วไปแก่ธรรมทั้ง-
17,0049,004,ปวง  หรือว่าเทศนา  คือ  การณะ  (เหตุ)  แห่งธรรมทั้งปวง  ดังนี้.
17,0049,005,อนึ่ง  สภาวธรรมทั้งหลาย  แม้ที่เป็นในภูมิ  ๔  ไม่พึงเข้าใจว่า
17,0049,006,ชื่อว่า  ธรรมทั้งปวง  เพราะเหตุที่สูตรนั้นมีเนื้อความที่จะต้องแนะนำ  แต่
17,0049,007,สภาวธรรมที่เป็นไปในภูมิ  ๓  เท่านั้น  ที่นับเนืองในสักกายทิฏฐิ  พึงเข้า
17,0049,008,ใจว่า  ธรรมทั้งปวง  โดยไม่มีส่วนเหลือ.  ในข้อนี้มีการอธิบายความดังว่า
17,0049,009,มานี้แล.
17,0049,010,<H1>หลักการใช้  โว  ศัพท์</H1>
17,0049,011,<B>โว</B>  ศัพท์  ในบทว่า  <B>โว</B>  นี้  ย่อมใช้ในปฐมาวิภัตติ  ทุติยาวิภัตติ
17,0049,012,ตติยาวิภัตติ  จตุตถีวิภัตติ  ฉัฏฐีวิภัตติ  และปทปูรณะ  (ทำบทให้เต็ม).
17,0049,013,อธิบายว่า
17,0049,014,<B>โว</B>   ศัพท์   ใช้ในปฐมวิภัตติ  ดังในประโยคเป็นต้นว่า  <B>ดูก่อน
17,0049,015,อนุรุทธะ  ก็เธอทั้งหลาย  ยังเป็นผู้สามัคคี  บันเทิงอยู่  ไม่โกรธกัน
17,0049,016,อยู่หรือ</B>  ดังนี้.
17,0049,017,ใช้ในทุติยาวิภัตติ   ดังในประโยคเป็นต้นว่า  <B>ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
17,0049,018,พวกเธอจงไป  เราตถาคตขอประฌามพวกเธอ</B>  ดังนี้.
17,0049,019,ใช้ในตติยาวิภัตติ  ดังในประโยคเป็นต้นว่า  <B>อันพวกเธอไม่ควรอยู่
17,0049,020,ในสำนักของเราตถาคต</B>  ดังนี้.
17,0049,021,ใช้ในจตุตถีวิภัตติ  ดังในประโยคเป็นต้นว่า  <B>ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย</B>