Book,Page,LineNumber,Text
14,0030,001,<B>[๒๓๓]           ถ้าพวกพระองค์ละกามทั้งหลาย    ซึ่ง  
14,0030,002,เป็นแหล่งที่ปุถุชนข้องได้แล้ว   จงปรารภ
14,0030,003,ความเพียรมั่นคง   เป็นผู้มีขันติเป็นกำลัง
14,0030,004,ทั้งมีใจตั้งมั่นเถิด.
14,0030,005,ทางนั่นเป็นทางตรง   ทางนั่นเป็นทาง 
14,0030,006,ยอดเยี่ยม    พระสัทธรรมอันพวกสัตบุรุษ
14,0030,007,รักษาแล้วเพื่อการเข้าถึงพรหมโลก.</B>
14,0030,008,<H1>การอำลาของมหาโควินท์</H1> 
14,0030,009,[๒๓๔]  ถ้าอย่างนั้น    ท่านโควินท์ผู้เจริญ   โปรดจงรอ ๗  ปี   โดย
14,0030,010,ล่วงไป ๗ ปี  พวกเราก็จักบวชออกจากเรือนเลิกเกี่ยวข้องกับการเรือนเหมือนกัน
14,0030,011,และอันใดเป็นคติของท่าน  อันนั้นก็จักเป็นคติของพวกเรา.   ใต้ฝ่าพระบาท ๗
14,0030,012,ปี  นานเกินไป  ข้าพระองค์ไม่สามารถรอพวกพระองค์ได้ตั้ง  ๗  ปี   ก็ใครเล่า
14,0030,013,หนอจะรู้ชีวิตได้   ภพหน้าจำต้องไป  ต้องตัดสินใจให้เด็ดขาดลงไปด้วยความรู้
14,0030,014,ต้องทำกุศล    ต้องประพฤติพรหมจรรย์    ผู้เกิดมาแล้วไม่ตายไม่มี   ก็อย่างคำ
14,0030,015,ของพรหมผู้กล่าวถึงกลิ่นเหม็นเน่าที่ข้าพระองค์ได้ฟังมาแล้วนั่นแหละ      กลิ่น
14,0030,016,คาวเหล่านั้นอันผู้อยู่ครองเรือนจะพึงย่ำยีอย่างง่าย ๆ ไม่ได้   ข้าพระองค์จักออก
14,0030,017,จากเรือนบวชเป็นบรรพชิต.
14,0030,018,ถ้าอย่างนั้น     ท่านโควินท์ผู้เจริญโปรดจงรอ ๖ ปี ฯลฯ   โปรดจงรอ
14,0030,019,๕ ปี.  โปรดจงรอ ๔ ปี.  โปรดจงรอ ๓  ปี.  โปรดจงรอ ๒ ปี.. โปรดจงคอย
14,0030,020,๑ ปี โดยล่วง ๑ ปีไป    พวกเราก็จักบวชออกจากเรือนเลิกยุ่งเกี่ยวกับการเรือน
14,0030,021,และอันใดเป็นคติของท่าน  อันนั้นก็จักเป็นคติของพวกเรา.