Book,Page,LineNumber,Text
14,0028,001,<B>แต่นั้น     พรหมองค์เก่าแก่จากพรหม  
14,0028,002,โลกมาปรากฏกายแก่ข้าพระพุทธเจ้าแล้ว
14,0028,003,พรหมนั้นได้แก้ปัญหาของข้าพระพุทธเจ้า
14,0028,004,ข้าพระพุทธเจ้าฟังคำนั้นแล้ว    จึงไม่ยินดี
14,0028,005,ในเรือน.
14,0028,006,โควินท์   ท่านกล่าวคำใด    เราเชื่อคำ
14,0028,007,นั้นของท่าน    ท่านฟังถ้อยคำของอมนุษย์ 
14,0028,008,จะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้อย่างไร  พวกเรา
14,0028,009,จักคล้อยตามท่าน   โควินท์ขอท่านจงเป็น
14,0028,010,ครูของพวกเรา.
14,0028,011,มณี   ไพฑูรย์   ไม่ขุ่นมัว    ปราศจาก
14,0028,012,มลทินงดงามฉันใด      พวกเราฟังแล้วจัก
14,0028,013,ประพฤติในคำพร่ำสอนของท่านโควินท์ 
14,0028,014,ฉันนั้น.</B>
14,0028,015,[๒๓๒]  ถ้าท่านโควินท์ผู้เจริญ    ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต  แม้
14,0028,016,พวกเราก็จักออกจากเรือน    บวชเป็นบรรพชิต     และคติของท่านก็จักเป็นคติ
14,0028,017,ของพวกเรา.   ครั้งนั้นแล   มหาโควินทพราหมณ์    เข้าเฝ้ากษัตริย์ ๖ พระองค์
14,0028,018,นั้นแล้วได้ทูลคำนี้กะกษัตริย์ ๖ พระองค์นั้นว่า   ใต้ฝ่าพระบาท   บัดนี้ ขอพระ
14,0028,019,องค์โปรดแสวงหาคนอื่นผู้ที่จักพร่ำสอนในเรื่องราชสมบัติของพวกพระองค์มา
14,0028,020,เป็นที่ปรึกษาเถิด   ข้าพระพุทธเจ้าอยากจะออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตตาม
14,0028,021,คำของพรหมผู้กล่าวถึงกลิ่นเหม็นที่ข้าพระพุทธเจ้าได้ฟังนั้นแล        กลิ่นเหม็น
14,0028,022,เหล่านั้น  อันผู้อยู่ครอบครองเรือนจะพึงย่ำยีง่าย ๆ ไม่ได้   ข้าพระพุทธเจ้าจัก
14,0028,023,ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต.     ครั้งนั้นแล      กษัตริย์ทั้ง  ๖ พระองค์นั้น