| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 36,0044,001,สุขเป็นวิบากต่อไป ๑ สมาธินี้เป็น อริยะ ปราศจากอามิส ๑ สมาธินี้อันคน | |
| 36,0044,002,เลวเสพไม่ได้ ๑ สมาธินี้ละเอียด ประณีต ได้ด้วยความสงบระงับ บรรลุได้ | |
| 36,0044,003,ด้วยความเป็นธรรมเอกผุดขึ้น และมิใช่บรรลุได้ด้วยการข่มธรรมที่เป็นข้าศึก | |
| 36,0044,004,ห้ามกิเลสด้วยจิตอันเป็นสังขาร ๑ ก็เราย่อมมีสติเข้าสมาธินี้ได้ มีสติออกจาก | |
| 36,0044,005,สมาธินี้ได้ ๑ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงมีปัญญารักษาตน มีสติ | |
| 36,0044,006,เจริญสมาธิอันหาประมาณมิได้เถิด เมื่อเธอทั้งหลายมีปัญญารักษาตน มีสติ | |
| 36,0044,007,เจริญสมาธิอันหาประมาณมิได้อยู่ ญาณ ๕ อย่างนี้แล ย่อมเกิดขึ้นเฉพาะตน. | |
| 36,0044,008,<I>จบสมาธิสูตรที่ ๗</I> | |
| 36,0044,009,<H1>อรรถกถาสมาธิสูตร</H1> | |
| 36,0044,010,พึงทราบวินิจฉัยในสมาธิสูตรที่ ๗ ดังต่อไปนี้ :- | |
| 36,0044,011,บทว่า <B>อปฺปมาณํ</B> ได้แก่ โลกุตรสมาธิอันเว้นจากธรรมที่กำหนด | |
| 36,0044,012,ประมาณได้. บทว่า <B>นิปกา ปติสฺสตา</B> ได้แก่ เป็นผู้ประกอบแล้วด้วยปัญญา | |
| 36,0044,013,รักษาตนและสติ. บทว่า <B>ปญฺจ าณานิ</B> ได้แก่ ปัจจเวกขณญาณ ๕. บทว่า | |
| 36,0044,014,<B>ปจฺจตฺตญฺเว อุปฺปชฺชนฺติ</B> แปลว่า ย่อมเกิดขึ้นในตนเท่านั้น. ในบท | |
| 36,0044,015,เป็นต้นว่า <B>อยํ สมาธิ ปจฺจุปฺปนฺนสุโข เจว</B> ท่านประสงค์เอาอรหัตผล- | |
| 36,0044,016,สมาธิ. อาจารย์บางพวกกล่าวว่า <B>มคฺคสมาธิ</B> ดังนี้ก็มี. จริงอยู่ สมาธินั้น | |
| 36,0044,017,ชื่อว่า เป็นสุขในปัจจุบัน เพราะเป็นสุขในขณะที่จิตแน่วสนิท. สมาธิต้น ๆ | |
| 36,0044,018,มีสุขเป็นวิบากในอนาคต เพราะเป็นปัจจัยแก่สมาธิ สุขหลัง ๆ แล. สมาธิ | |
| 36,0044,019,ชื่อว่าเป็นอริยะ เพราะไกลจากกิเลสทั้งหลาย. ชื่อว่า <B>นิรามิส</B> เพราะไม่มี | |