| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 36,0043,001,รู้บาลี. บทว่า <B>ปามุชฺชํ</B> ได้แก่ ปีติอย่างอ่อน. บทว่า <B>ปีติ</B> ได้แก่ <B>ปีติ</B> | |
| 36,0043,002,มีกำลังอันเป็นอาการยินดี. บทว่า <B>กาโย</B> ได้แก่ นามกาย. บทว่า <B>ปสฺสมฺภติ</B> | |
| 36,0043,003,คือ สงบนิ่ง. บทว่า <B>สุขํ เวเทติ</B> ได้แก่ ได้ความสุข. บทว่า <B>จิตฺตํ สมาธิยติ</B> | |
| 36,0043,004,ได้แก่ จิตตั้งมั่นด้วยสมาธิชั้นอรหัตผล. จริงอยู่ ภิกษุนี้เมื่อฟังธรรมนั้น | |
| 36,0043,005,ย่อมรู้จักฌานวิปัสสนา มรรคและผลในที่ฌานเป็นต้นมาแล้ว ๆ เมื่อภิกษุนั้น | |
| 36,0043,006,รู้อย่างนี้ ปีติก็เกิด ในระหว่างปีตินั้น ภิกษุนั้นก็ไม่ท้อถอย บำเพ็ญอุปจาร- | |
| 36,0043,007,กรรมฐาน เจริญวิปัสสนาแล้วย่อมบรรลุพระอรหัต. ทรงหมายถึงพระอรหัตนั้น | |
| 36,0043,008,จึงตรัสว่า <B>จิตฺตํ สมาธิยติ</B> ดังนี้. แม้ในบทที่เหลือก็นัยนี้เหมือนกัน. แต่นี้ | |
| 36,0043,009,เป็นความต่างกัน. บทว่า <B>สมาธินิมิตฺตํ</B> ได้แก่ สมาธิในอารมณ์ ๓๘ อย่างใด | |
| 36,0043,010,อย่างหนึ่ง ชื่อว่า สมาธินิมิต. แม้ในบทเป็นต้นว่า <B>สุคฺคหิตํ โหติ</B> กรรมฐาน | |
| 36,0043,011,อันผู้เรียนกรรมฐานในสำนักอาจารย์ เป็นอันเรียนแล้วด้วยดี ใส่ใจไว้ด้วยดี | |
| 36,0043,012,ทรงจำไว้ด้วยดี. บทว่า <B>สุปฺปฏิวิทฺธํ ปญฺาย</B> ได้แก่ ทำให้ประจักษ์ดี | |
| 36,0043,013,ด้วยปัญญา. บทว่า <B>ตสฺมึ ธมฺเม</B> ได้แก่ ในธรรมคือบาลีที่มาแห่งกรรมฐาน | |
| 36,0043,014,นั้น. ในสูตรนี้ตรัส วิมุตตายตนะแม้ทั้ง ๕ ถึงอรหัต. | |
| 36,0043,015,<I>จบอรรถกถาวิมุตติสูตรที่ ๖</I> | |
| 36,0043,016,<H1>๗. สมาธิสูตร</H1> | |
| 36,0043,017,<H1>ว่าด้วยญาณ ๕ อย่าง</H1> | |
| 36,0043,018,[๒๗] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงมีปัญญารักษาตน มีสติ | |
| 36,0043,019,เจริญสมาธิหาประมาณมิได้เถิด เมื่อเธอมีปัญญารักษาตน มีสติ เจริญสมาธิ | |
| 36,0043,020,หาประมาณมิได้อยู่ ญาณ ๕ อย่าง ย่อมเกิดขึ้นเฉพาะตน ญาณ ๕ อย่าง | |
| 36,0043,021,เป็นไฉน คือ ญาณย่อมเกิดขึ้นเฉพาะตนว่า สมาธินี้มีสุขในปัจจุบัน และมี | |