| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 32,0011,001,มีอรรถว่า <B>มยฺหํ</B> (แก่เรา) ในคำเป็นต้นว่า <B>สาธุ เม ภนฺเต ภควา | |
| 32,0011,002,สงฺขิตฺเตน ธมฺมํ เทเสตุ</B> ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ สาธุ ! ขอพระผู้มี | |
| 32,0011,003,พระภาคเจ้า โปรดทรงแสดงธรรมโดยย่อ แก่ข้าพระองค์เถิด. เม ศัพท์ | |
| 32,0011,004,มีอรรถว่า <B>มม</B> (ของเรา) ในคำเป็นต้นว่า <B>ธมฺมทายาทา เม ภิกฺขเว ภวถ</B> | |
| 32,0011,005,ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอจงเป็นธรรมทายาท <B>ของเรา. </B> แต่ในที่นี้ ใช้ | |
| 32,0011,006,ในอรรถทั้ง ๒ คือ <B>มยา สุตํ</B> อันข้าพเจ้าฟังมาแล้ว และว่า <B>มม สุตํ</B> | |
| 32,0011,007,การฟังของข้าพเจ้า. | |
| 32,0011,008,ศัพท์ว่า <B>สุต</B> ในบทว่า <B>สุตํ</B> นี้ ทั้งที่มีอุปสรรค และทั้งที่ไม่มีอุปสรรค | |
| 32,0011,009,"มีประเภทแห่งอรรถเป็นอันมาก เช่น คมนะ ไป, วิสุตะ ปรากฏ," | |
| 32,0011,010,"กิลินนะ ชุม, อุปจิตะ สำรวม, อนุยุตฺตะ ขวนขวาย, โสตวิญเญยยะ" | |
| 32,0011,011,"เสียงที่รู้ด้วยโสต, และโสตทวารานุสสารวิญญา รู้ทางโสตทวาร" | |
| 32,0011,012,เป็นต้น | |
| 32,0011,013,จริงอย่างนั้น <B>สุตํ</B> ศัพท์นั้น มีอรรถว่า ไป ในคำเป็นต้นว่า | |
| 32,0011,014,<B>เสนาย ปสุโต</B> ไปในกองทัพ. เมื่ออรรถว่าเป็นธรรมปรากฏแล้ว | |
| 32,0011,015,ในคำเป็นต้นว่า <B>สุตฺธมฺมสฺส ปสฺสโต</B> ผู้มีธรรมปรากฏแล้ว เห็นอยู่. | |
| 32,0011,016,อรรถว่า ภิกษุณีผู้ชุ่มด้วยราคะต่อบุรุษผู้ชุ่มด้วยราคะในคำเป็นต้นว่า | |
| 32,0011,017,<B>อวสฺสุตา อวสฺสุตสฺส</B> ภิกษุณีผู้กำหนัดด้วยราคะ ต่อบุรุษผู้กำหนัดด้วย | |
| 32,0011,018,ราคะ อรรถว่า สั่งสม ในคำเป็นต้นว่า <B>ตุมฺเหหิ ปุญฺํ ปสุตํ อนปฺปกํ</B> | |
| 32,0011,019,ท่านสั่งสมบุญไว้มิใช่น้อย. อรรถว่าขวนขวายในฌาน ในคำเป็นต้นว่า | |
| 32,0011,020,เย ฌานปสุตา ธีรา นักปราชญ์เหล่าใด ผู้ขวนขวายในฌาน อรรถว่า | |
| 32,0011,021,เสียงที่รู้ด้วยโสต ในคำเป็นต้นว่า <B>ทิฏฺํ สุตํ มุตํ</B> รูปที่เห็น เสียงที่ได้ยิน | |