| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 28,0034,001,ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุขเวทนา ที่เกิดขึ้นเพราะมโนสัมผัสเป็นปัจจัย | |
| 28,0034,002,เมื่อเบื่อหน่ายย่อมคลายกำหนัด เพราะคลายกำหนัด จิตย่อมหลุดพ้น | |
| 28,0034,003,เมื่อหลุดพ้นแล้ว ย่อมมีญาณหยั่งรู้ว่า หลุดพ้นแล้ว รู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว | |
| 28,0034,004,พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็น | |
| 28,0034,005,อย่างนี้มิได้มี พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสไวยากรณภาษิตนี้จบลงแล้ว ภิกษุ | |
| 28,0034,006,เหล่านั้นต่างชื่นชมยินดีภาษิตของพระผู้มีพระภาคเจ้า ก็แหละเมื่อพระองค์ | |
| 28,0034,007,"ได้ตรัสไวยากรณภาษิตนี้อยู่ ภิกษุ ๑,๐๐๐ รูปนั้น ต่างมีจิตหลุดพ้นจาก" | |
| 28,0034,008,อาสวะ เพราะไม่ถือมั่นดังนี้แล. | |
| 28,0034,009,<I>จบ อาทิตตปริยายสูตรที่ ๖</I> | |
| 28,0034,010,<h1>อรรถกถาอาทิตตปริยายสูตรที่ ๖</h1> | |
| 28,0034,011,ในอาทิตตปริยายสูตรที่ ๖ มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้. | |
| 28,0034,012,บทว่า <B>คยาสีเส</B> ความว่า จริงอยู่สระโบกขรณีแห่งหนึ่งชื่อคยาก็มี | |
| 28,0034,013,แม่น้ำชื่อว่าคยาสีสะก็มี ศิลาดาดเช่นกับหม้อน้ำก็มี ในที่ไม่ไกลหมู่บ้าน | |
| 28,0034,014,คยา. พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ในที่ที่ภิกษุพันรูปอยู่กันพอ เหตุนั้น | |
| 28,0034,015,ท่านจึงกล่าวว่า <B>คยาสีเส</B> ดังนี้ . บทว่า <B>ภิกขู อามนฺเตสิ</B> ความว่า พระ- | |
| 28,0034,016,ผู้มีพระภาคเจ้าทรงเลือกพระธรรมเทศนาที่เป็นสัปปายะแก่ภิกษุเหล่านั้น | |
| 28,0034,017,ตรัสเรียกว่า เราจักแสดงอาทิตตปริยายสูตรนั้น. | |
| 28,0034,018,ในข้อนั้นมีอนุปุพพิกถาดังต่อไปนี้:- | |