| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 28,0032,001,คือ จักษุ รูป จักษุวิญญาณ และธรรมที่จะพึงรู้แจ้งด้วยจักษุวิญญาณ ฯลฯ | |
| 28,0032,002,ใจ ธรรมารมณ์ มโนวิญญาณ และธรรมที่จะพึงรู้แจ้งด้วยมโนวิญญาณ | |
| 28,0032,003,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคลยังไม่รู้ยิ่ง ยังไม่กำหนดรู้ ยังคลายกำหนัดไม่ได้ | |
| 28,0032,004,ยังละไม่ได้ ซึ่งสิ่งทั้งปวงนี้แล เป็นผู้ไม่ควรสิ้นทุกข์. | |
| 28,0032,005,<H2>ว่าด้วยผู้รู้ยิ่งย่อมละสิ่งทั้งปวงได้</H2> | |
| 28,0032,006,[ ๓๐ ] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ส่วนบุคคลผู้รู้ยิ่ง กำหนดรู้ คลาย | |
| 28,0032,007,กำหนัดได้ ละได้ซึ่งสิ่งทั้งปวง เป็นผู้ควรสิ้นทุกข์ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย | |
| 28,0032,008,สิ่งทั้งปวง คืออะไร. ที่บุคคลรู้ยิ่ง กำหนดรู้ คลายกำหนัดได้ ละได้ | |
| 28,0032,009,เป็นผู้ควรสิ้นทุกข์ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย จักษุ รูป จักษุวิญญาณ และ | |
| 28,0032,010,ธรรมที่จะพึงรู้แจ้งด้วยจักษุวิญญาณ ฯลฯ ใจ ธรรมารมณ์ มโนวิญญาณ | |
| 28,0032,011,และธรรมที่จะพึงรู้แจ้งด้วยมโนวิญญาณ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคลรู้ยิ่ง | |
| 28,0032,012,กำหนดรู้ คลายกำหนัดได้ ละได้ซึ่งสิ่งทั้งปวงนี้แล เป็นผู้ควรสิ้นทุกข์. | |
| 28,0032,013,<I>จบ ทุติปริชานสูตรที่ ๕</I> | |
| 28,0032,014,<h1>อรรถกถาทุติยปริชานสูตรที่ ๕</h1> | |
| 28,0032,015,ในทุติยปริชานสูตรที่ ๕ มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้. | |
| 28,0032,016,ด้วยบทว่า <B>จกฺขุวิญฺาณวิญฺาตพฺพา ธมฺมา</B> ท่านแสดงถือเอา | |
| 28,0032,017,เฉพาะรูปที่ถือเอาในหนหลัง หรือถือเอารูปที่ปรากฏในหนหลัง แต่ในที่นี้มี | |
| 28,0032,018,ได้ปรากฏ แต่นี้ก็เป็นสันนิษฐานในข้อนี้. บทว่า <B>อาปาถคตํ</B> ได้แก่ถือ | |
| 28,0032,019,เอารูปที่ไม่ปรากฏเท่านั้น แต่ในที่นี้หมายเอาขันธ์ ๓ ที่สัมปยุตด้วยจักษุ | |
| 28,0032,020,วิญญาณ. ด้วยว่าขันธ์เหล่านั้น ท่านกล่าวว่า <B>จกฺขุวิญฺาตพฺพา</B> | |
| 28,0032,021,เพราะพึงรู้แจ้งพร้อมกับจักษุวิญาณ แม้ในบทที่เหลือก็นัยนี้เหมือนกัน. | |
| 28,0032,022,<I>จบ อรรถกถาทุติยปริชานสูตรที่ ๕</I> | |