| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 28,0031,001,ที่เกิดขึ้นเพราะมโนสัมผัสเป็นปัจจัย บุคคลรู้ยิ่ง กำหนดรู้ คลายกำหนัดได้ | |
| 28,0031,002,ละได้ ก็เป็นผู้ควรสิ้นทุกข์ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้รู้ยิ่ง กำหนดรู้ | |
| 28,0031,003,คลายกำหนัดได้ ละได้ซึ่งสิ่งทั้งปวงนี้แล เป็นผู้ควรสิ้นทุกข์. | |
| 28,0031,004,<I>จบ ปฐมปริชานสูตรที่ ๔</I> | |
| 28,0031,005,<h1>อรรถกถาปฐมปริชานสูตรที่ ๔</h1> | |
| 28,0031,006,ในปฐมปริชานสูตรที่ ๔ มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้ . | |
| 28,0031,007,บทว่า <B>อนภิชานํ อปริชานํ อวิราชยํ อปฺปชหํ</B> ได้แก่ ไม่รู้ยิ่ง | |
| 28,0031,008,ไม่กำหนดรู้ ไม่คลายความยินดี ไม่ละ. และในที่นี้ บทว่า <B>อวิราเชนฺโต</B> | |
| 28,0031,009,ได้แก่ ไม่คลายความยินดี ไม่หายหิว. ดังนั้น ในพระสูตรนี้ เป็นอันตรัส | |
| 28,0031,010,ปริญญาแม้ทั้งสาม. จริงอยู่ ด้วยคำว่า <B>อภิชานํ</B> ตรัสถึงญาตปริญญา | |
| 28,0031,011,ด้วยคำว่า <B>ปริชานํ</B> ตรัสถึงตีรณปริญญา ด้วยสองคำว่า <B>วิราชยํ ปชหํ</B> | |
| 28,0031,012,ตรัสถึงปหานปริญญา. | |
| 28,0031,013,<I>จบ อรรถกถาปฐมปริชานสูตรที่ </I>๔ | |
| 28,0031,014,<h1>๕. ทุติยปริชานสูตร</h1> | |
| 28,0031,015,<h2>ว่าด้วยผู้ยังไม่รู้ยิ่งย่อมละสิ่งทั้งปวงไม่ได้</h2> | |
| 28,0031,016,[๒๙] ดูก่อนภิกษุทั้ง ผู้ที่ยังไม่รู้ยิ่ง ยังไม่กำหนดรู้ ยัง | |
| 28,0031,017,ไม่คลายกำหนัด ยังละไม่ได้ซึ่งสิ่งทั้งปวง เป็นผู้ไม่ควรสิ้นทุกข์ ดูก่อน | |
| 28,0031,018,ภิกษุทั้งหลาย สิ่งทั้งปวง คืออะไร. บุคคลยังไม่รู้ยิ่ง ยังไม่กำหนดรู้ ยัง | |
| 28,0031,019,ไม่คลายกำหนัด ยังละไม่ได้ เป็นผู้ไม่ควรสิ้นทุกข์ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย | |