|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
23,0009,001,หลอกลวงอย่างนี้ได้อย่างไรเล่า. พระเถระแสดงความเคารพต่อพระผู้มีพระ-
|
|
23,0009,002,ภาคเจ้าจึงกราบทูล คำเป็นต้นว่า <B>กจฺจิ เมตํ</B> แม้ในฐานะที่คนรู้.
|
|
23,0009,003,บทว่า <B>ปุพฺเพ</B> ความว่า แม้ในเวลาที่เข้าไปอาศัยนิคมชื่อว่านครกะ ใน
|
|
23,0009,004,ปฐมโพธิกาล บทว่า <B>เอตรหิ</B> แปลว่า แม้ในบัดนี้ . พระผู้มีพระภาคเจ้า
|
|
23,0009,005,ครั้นตรัสอย่างนี้แล้ว จึงมีพระพุทธดำริว่า อานนท์ประสงค์จะสดับ สุญญตา
|
|
23,0009,006,กถา ก็คนบางคนสามารถสดับ แต่ไม่สามารถที่จะเรียน บางคนสามารถ
|
|
23,0009,007,ทั้งสดับทั้งเรียน แต่ไม่อาจจะแสดง แต่สำหรับพระอานนท์ สามารถทั้งสดับ
|
|
23,0009,008,ทั้งเรียน ทั้งแสดง เราจะกล่าวสุญญตากถาแก่เธอ. เมื่อจะตรัสสุญญตากถานั้น
|
|
23,0009,009,จึงตรัสคำมีอาทิว่า <B>เสยฺยถาปิ</B> ดังนี้ ด้วยประการฉะนี้.
|
|
23,0009,010,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>สุญฺโ หตฺถิคฺวาสฺสวฬเวน</B> นั้น
|
|
23,0009,011,ความว่า ช้างเป็นต้นที่เขาทำเป็นช้างไม้ ช้างดินปั้น ช้างภาพเขียน มีอยู่ใน
|
|
23,0009,012,ปราสาทนั้น เงินทองที่ทำเป็นจิตรกรรมในที่ตั้งของท้าวเวสวัณ ท้าวมันธาตุราช
|
|
23,0009,013,เป็นต้นบ้าง ทีเขาประกอบเป็นหน้าต่าง ประตู และเตียงตั้งที่ประดับด้วย
|
|
23,0009,014,เงินทองนั้น ที่เก็บไว้เพื่อปฏิสังขรณ์ของเก่าก็มี. แม้หญิงชายที่มาฟังธรรม
|
|
23,0009,015,และถามปัญหาเป็นต้น การทำด้วยรูปไม้เป็นต้นมีอยู่ ฉะนั้น ปราสาทนั้นจึง
|
|
23,0009,016,ไม่ว่างจากหญิงและชายเหล่านั้น. ท่านกล่าวคำนี้ หมายถึงความไม่มีแห่งช้าง
|
|
23,0009,017,เป็นต้นที่มีวิญญาณ เนื่องด้วยอินทรีย์ เงินและทองที่ใช้สอยในขณะต้องการ
|
|
23,0009,018,และหญิงชายทีอยู่เป็นนิตย์. บทว่า <B>ภิกฺขุสงฺฆํ ปฏิจฺจ</B> ความว่า ด้วยว่าถึง
|
|
23,0009,019,แม้ภิกษุทั้งหลายจะเข้าไปบิณฑบาต ปราสาทนั้นก็ไม่ว่างจากภิกษุผู้ยินดีภัตรใน
|
|
23,0009,020,วิหาร และภิกษุผู้เป็นใช้ ภิกษุพยาบาลใช้ ภิกษุนักศึกษา ภิกษุผู้ขวนขวาย
|
|
23,0009,021,จีวรกรรมเป็นต้น ด้วยประการฉะนี้. ท่านจึงกล่าวอย่างนี้ เพราะมีภิกษุ
|
|
23,0009,022,อยู่ประจำ. บทว่า <B>เอกตฺตํ</B> แปลว่า ความเป็นหนึ่ง อธิบายว่า ไม่ว่างเลย
|
|
23,0009,023,ท่านอธิบายว่า มีความไม่ว่างอย่างเดียว. บทว่า <B>อมนสิกริตฺวา</B> แปลว่า
|
|
|