| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 18,0013,001,ฝ่ายบุคคลมีประมาณในธรรม เห็นศีลคุณ สมาธิคุณ ปัญญาคุณ | |
| 18,0013,002,ฌานวิโมกข์ สมาธิสมบัติ สัมปทา ความบริบูรณ์แห่งอภิญญา ยมกปาฏิหาริย์ | |
| 18,0013,003,เทโวโรหณะ และความอัศจรรย์หลายประการ มีการทรมานปาฏิกบุตรเป็นต้น | |
| 18,0013,004,ของพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว ย่อมเลื่อมใสในพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นเทียว. | |
| 18,0013,005,บุคคลเหล่านั้น เลื่อมใสอย่างนี้แล้ว ย่อมนำลาภสักการะใหญ่ถวายแด่ | |
| 18,0013,006,พระผู้มีพระภาคเจ้า แต่ลาภสักการะของเดียรถีย์ทั้งหลายก็เสื่อมไป ดุจกาใน | |
| 18,0013,007,พาเวรุชาดก. เหมือนอย่างท่านกล่าวว่า | |
| 18,0013,008,<B>นางนกยูงร้องเสียงไพเราะ เพราะ | |
| 18,0013,009,ไม่เห็นนกยูง จึงบูชากาในพาเวรุนั้น | |
| 18,0013,010,ด้วยเนื้อและผลไม้ ก็ในกาลใด นกยูงที่ | |
| 18,0013,011,ถึงพร้อมด้วยเสียงสู่พาเวรุ ในกาลนั้น | |
| 18,0013,012,ลาภและสักการะของกาก็เสื่อมไป ในกาล | |
| 18,0013,013,ใด พระพุทธเจ้าผู้ธรรมราชา ทรงกระทำ | |
| 18,0013,014,แสงสว่างยังไม่อุบัติขึ้น ในกาลนั้น ชนอื่น | |
| 18,0013,015,เป็นอันมาก ได้บูชาสมณพราหมณ์ทั้ง | |
| 18,0013,016,หลาย แต่ในกาลใด พระพุทธเจ้าทรงถึง | |
| 18,0013,017,พร้อมด้วยเสียง ทรงแสดงธรรม ในกาล | |
| 18,0013,018,นั้น ลาภและสักการะของเดียรถีย์ทั้งหลาย | |
| 18,0013,019,ก็เสื่อมไป.</B> | |
| 18,0013,020,เดียรถีย์เหล่านั้น เสื่อมจากลาภและสักการะอย่างนี้แล้ว แม้จะยังราตรี | |
| 18,0013,021,ให้สว่างเพียงหนึ่งนิ้ว สองนิ้ว ก็เป็นผู้เสื่อมจากรัศมี ดุจหิงห้อยทั้งหลายใน | |
| 18,0013,022,เวลาพระอาทิตย์ขึ้นฉะนั้น. | |