| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 17,0032,001,ทรงประทับอยู่ในที่นั้น ๆ. เพราะฉะนั้น เพื่อจะให้ใจความนั้นกระจ่าง | |
| 17,0032,002,ท่านจึงทำการแสดงไขเป็นตติยาวิภัตติในบทนั้น. | |
| 17,0032,003,แต่ในที่นี้ และในที่อื่น ที่มีใจความอย่างนี้ <B>สมย</B>ศัพท์ลงในอรรถ | |
| 17,0032,004,แห่งทุติยาวิภัตติ จริงอยู่ ในสมัยใด <B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>ทรงแสดง | |
| 17,0032,005,พระสูตรนี้หรือสูตรอื่น ในสมัยนั้น พระองค์ทรงประทับอยู่ด้วยธรรม | |
| 17,0032,006,เป็นเครื่องอยู่ คือ กรุณาโดยส่วนเดียวทีเดียว. เพราะฉะนั้น เพื่อให้ใจ | |
| 17,0032,007,ความนั้นกระจ่าง ท่านจึงทำการแสดงไขเป็นทุติยาวิภัตติในบทนี้. | |
| 17,0032,008,เหตุนั้น ท่านจึงกล่าวคำนี้ไว้ว่า | |
| 17,0032,009,<B>เพ่งถึงใจความนั้น ๆ แล้ว ท่านกล่าว สมย ศัพท์ | |
| 17,0032,010,ไว้ในที่อื่นด้วย สัตตมีวิภัตติ และตติยาวิภัตติ แต่ | |
| 17,0032,011,ในที่นี้ท่านกล่าว สมย ศัพท์นั้นไว้ด้วยทุติยาวิภัตติ.</B> | |
| 17,0032,012,ส่วนท่านโบราณาจารย์ทั้งหลาย พรรณนาไว้ว่า <B>สมย</B> ศัพท์นั้น | |
| 17,0032,013,"มีประเภทที่แยกพูดได้ดังนี้ว่า <B>ตสฺมึ สมเย, เตน สมเยน</B> หรือว่า" | |
| 17,0032,014,<B>ตํ สมยํ</B> แต่ว่าโดยใจความ ลงในอรรถแห่งสัตตมีวิภัตติ ในที่ทั้งปวง | |
| 17,0032,015,ดังนี้. เพราะฉะนั้น แม้เมื่อท่านกล่าวว่า <B>เอกํ สมยํ</B> พึงทราบใจความ | |
| 17,0032,016,ว่า <B>เอกสฺมึ สมเย</B> ดังนี้. | |
| 17,0032,017,<H1>อธิบาย ภควา</H1> | |
| 17,0032,018,คำว่า <B>ภควา</B> เป็นคำกล่าวด้วยความเคารพ. เพราะว่าคนทั้งหลาย | |
| 17,0032,019,เรียกครูในโลกว่า <B>ภควา</B> ก็<B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>นี้ ชื่อว่า เป็นครู ของ | |
| 17,0032,020,สัตว์ทุกจำพวก เพราะเป็นผู้ประเสริฐด้วยพระคุณทุกอย่าง เพราะฉะนั้น | |
| 17,0032,021,พึงทราบครูว่า <B>ภควา</B> ดังนี้. | |