File size: 3,550 Bytes
3c90236 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 |
Book,Page,LineNumber,Text
32,0037,001,นั้น มีปูทองตัวล่ำสัน ทองนั้นเอาก้ามจับเท้าสัตว์ที่พากันมาลงสระนั้น
32,0037,002,เหมือนจับด้วยคีมแล้วให้อยู่ในอำนาจของมันแล้วทำให้ตาย. พระยาช้าง
32,0037,003,จ้องคอยโอกาสปูทองนั้น ตั้งช้างใหญ่เชือกหนึ่งให้เป็นหัวหน้าเที่ยวไป.
32,0037,004,วันหนึ่ง ปูนั้นจับพระยาช้างนั้นได้. พระยาช้างผู้สมบูรณ์ด้วยกำลัง
32,0037,005,และสติ คิดว่า ถ้าเราจักร้องเพราะกลัวไซร้ ช้างทั้งหมดจะไม่เล่น
32,0037,006,ตามความชอบใจ จักหนีไปเสีย จึงได้ยืนนิ่งอยู่นั่นเอง ครั้นรู้ว่าช้าง
32,0037,007,ขึ้นหมดแล้ว จึงร้องเพื่อให้ภรรยาของตนรู้ว่า ตนถูกปูทองจับไว้ จึง
32,0037,008,กล่าวอย่างนี้ว่า
32,0037,009,<B>ก็ปูสีดังทอง มีตาโปน มีกระดองแทนหนัง
32,0037,010,อาศัยอยู่ในน้ำ ไม่มีขน เราถูกมันหนีบ ร้องไหน
32,0037,011,ขอความสงสาร เจ้าอย่าละทิ้งข้า ผู้ปานชีวิต</B>
32,0037,012,ภรรยาได้ฟังดังนั้น รู้ว่าสามีถูกปูหนีบ จึงเจรจากับช้างบ้าง
32,0037,013,กับปูบ้าง เพื่อให้สามีพ้นจากภัยนั้น จึงได้กล่าวอย่างนี้ว่า
32,0037,014,<B>พ่อเจ้าเอ๋ย ข้าจักไม่ละเจ้าผู้เป็นกุญชรชาติ
32,0037,015,มีอายุ ๖๐ ปี เจ้าเป็นที่รักยิ่งของข้า บนแผ่นดิน
32,0037,016,ซึ่งมีทวีปทั้ง ๔ เป็นขอบเขต ปูเหล่าใดอยู่ใน
32,0037,017,สมุทร ในแม่น้ำคงคา และในแม่น้ำยมุนา ท่านเป็น
32,0037,018,สัตว์เกิดในน้ำผู้ประเสริฐสุดของปูเหล่านั้น โปรด
32,0037,019,ปล่อยสามีของฉันผู้ซึ่งร้องไห้อยู่.</B>
32,0037,020,ปูคลายการหนีบให้เพลาลง พร้อมกับได้ยินเสียงของหญิง.
32,0037,021,ลำดับนั้นพระยาช้าง คิดว่า นี้แล เป็นโอกาสช่องว่างของมัน จึงยัน
|