File size: 3,833 Bytes
3c90236 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 |
Book,Page,LineNumber,Text
23,0008,001,<h1>อรรถกถาสุญญตาวรรค</h1>
23,0008,002,<h1>อรรถกถาจูฬสุญญตาสูตร</h1>
23,0008,003,จูฬสุญญตาสูตร<SUP>๑</SUP> มีบทเริ่มต้นว่า ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้:-
23,0008,004,ในบทเหล่านั้น บทว่า <B>เอกมิทํ</B> ความว่า ได้ยินว่า พระเถระกระทำ
23,0008,005,วัตรแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า แล้วไปสู่ที่พักกลางวันของตน กำหนดเวลาแล้ว.
23,0008,006,นั่งเจริญสุญญตาผลสมาบัติ มีพระนิพพานเป็นอารมณ์ แล้วออกตามเวลาที่
23,0008,007,กำหนด. ลำดับนั้น สังขารของท่านปรากฏโดยความเป็นของว่างเปล่า ท่าน
23,0008,008,ใครสดับสุญญตากถา แล้วได้มีความคิดอย่างนี้ว่า เรามีธุระยุ่งเหยิง ไม่อาจ
23,0008,009,ไปกราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้า ว่าข้าแด่พระองค์ผู้เจริญ ขอพระองค์ได้โปรด
23,0008,010,ตรัสสุญญตากถาแก่ข้าพระองค์ เอาละเราจะให้พระองค์ระลึกถึงข้อที่พระองค์
23,0008,011,เข้าไปอาศัยนิคมชื่อนครกะ ตรัสกถาเรื่องหนึ่งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจักตรัส
23,0008,012,สุญญตากถาแก่เราอย่างนี้. เมื่อพระอานนท์จะให้พระทศพลทรงระลึกได้
23,0008,013,จึงกล่าวว่า <B>เอกมิทํ</B> เป็นต้น. บทว่า <B>อิทํ</B> ในบทว่า <B>อเกมิทํ</B> เป็นเพียง
23,0008,014,นิบาตเท่านั้น. บทว่า <B>กิจจิ เมตํ ภนฺเต</B> ความว่า พระเถระจำไค้เพียงบทเดียว
23,0008,015,ก็สามารถจะค้นคว้าทรงจำไว้ไค้ถึงหกหมื่นบท เพราะฉะนั้น ท่านจักไม่สามารถ
23,0008,016,เพื่อจะมีสุญญตาวิหารธรรม แล้วทรงจำบทเพียงบทเดียว ฉะนั้น การที่ผู้
23,0008,017,ประสงค์จะฟัง ทำเป็นเหมือนคนรู้แล้วถามไม่สมควร. พระเถระประสงค์จะฟัง
23,0008,018,สุญญตากถาที่พระองค์ทรงแสดงไว้อย่างพิสดารให้แจ่มแจ้ง จึงกราบทูลอย่างนี้
23,0008,019,เหมือนไม่รู้ บางคนแม้ไม่รู้ ก็ทำเป็นเหมือนคนรู้. พระเถระจะการทำการ
|